Шоир Шодмонқул Саломни 35 ёши билан қутлаймиз.

      Туғилган куни билан табриклайман, деб Шодмонқулни суриштирсам, Сурхонга қайтди, дейишди. Қаерда бўлмасин, омон бўлсин, Яратган сўзини, ўзини асрасин.

Шодмонқул САЛОМ
ШЕЪРЛАР

1980 йил 23 декабрда Сурхондарё вилояти Қумқурғон туманида тугилган. 2003 йилда Термиз Давлат университетининг кимё факультетини тамомлаган. “Туркистон”, “Чағониён”, “Ўзбекистон адабиёти ва санъати ”газеталари, “Саодат” журналида мухбир, бўлим мудири, “Китоб дунёси” газетасида бош муҳаррир вазифаларида ишлаган. “Юрак иқлими”, “Кўнгил китоби ”, “Борлигини билганлар” шеьрий тўпламлари муаллифи. Муаллифнинг “Сурхонда тўй”, “Сирли Дўрмон”, “Олтин зина”, “Улкан бобо гурунглари” сингари эсселари ҳам бор.

КУТМОҚ — ЮРАКЛАРДА ТАНГРИ КАМОЛИ

Майлими, кутганим, йитганим,
Бошланиб-бошланмай битганим,
Қачондир руҳимдан кетганим,
Йўл бўлиб тураман, юриб кел,
Юракка айлану уриб кел.

Майлими, ўзимдан бошланган,
Бир тутам тўзимдан ишланган,
Руҳимнинг чоҳига ташланган,
Туш кўрмай, англаб кел, сезиб кел,
Кўл бўлиб тураман, сузиб кел.

Майлими, киприги найқамиш,
Кўзлари ҳижрондан куйламиш,
Тушунмай, англамай йиғламиш,
Фарёд қил, дунёни бузиб кел,
Ва янги бир дунё тузиб кел.

Озод эт жонимни буровдан,
Оғриқлар тилаган бировдан,
Деворим суяб қол нуровдан,
Кўк бўлиб тураман, учиб кел,
Қувган мен, сен мендан қочиб кел.

Эшикдан қотилдек бешарпа,
Дарчамдан ўғридек кир, аста,
Ётибди жони йўқ, руҳ хаста,
Сен унга соғинчин олиб кел,
Соғинчнинг ўзи бўлиб, елиб кел.

Кундузим — кимсасиз хиёбон,
Кечалар — тўхтаган бир даврон,
Осмоним — йиртилган соябон,
Қўйиб юбор уни… Художон,
Дил куйди — ёмғирдай томиб кел,

Очилиб қолганман, кўмиб кел,
Рухсат олиб қўйдим, фақат кел.
Рухсат бериб қўйдим, фақат кел,
Фақат кел, фақат кел, фақат кел…

* * *

Ойнинг телба бўлиб тўлишини кўр,
Кечанинг боримни олишини кўр.
Сенга таваллолар этмоқ истасам,
Жонимнинг бўғзимга келишини кўр.

Тикил, кўз узмагил учган юлдуздан,
Ғарам-ғарам ғусса йиққан кундуздан,
Кутганим шулмиди, СЕНдан ва СИЗдан
Аста-аста кўнгил қолишини кўр.

Қуш бўлсанг, иссиқ юрт томон ўтгувчи,
Булутлар тўшига йиғлаб кетгувчи,
Қайтиб чиқмайдиган ойдек ботгувчи,
Юракнинг ҳам тили бўлишини кўр.

Бир боқса, оламнинг гуноҳин тўкиб,
Боқмаса, ҳажрига дунёлар чўкиб,
Қаноти ҳўл қушдай бағримни чўқиб,
Жонни томчи-томчи олишини кўр.

Товонлари ёниб, елкаси музлаб,
Исмин ўзи билмас, бир юпанч излаб,
Гапириниб, қайтариб, ўзига сўзлаб,
Бу сирни ҳамманинг билишини кўр.

Қулгуми, йиғими — бўғзин тўлдирган,
Қараб, чидаб бўлмас — дунё юз бурган.
Оғир ингроғидан ўзин сездирган,
Қорга ботган тошми — болишини кўр.

Ойнинг беҳудага тўлишини кўр…

* * *

Аста-аста оқаради тонг,
Аста-аста бўйлайди қуёш.
Аста-аста соч йиғар хаёл,
Аста-аста кўтарилар бош.

Аста-аста ташланар қадам,
Аста-аста бошланар кураш.
Аста-аста хўрсинар одам,
Аста-аста чарчамиш яшаш.

Аста-аста силтанади қўл,
Аста-аста қатилар юрак.
Аста-аста уйдан қочар йўл,
Аста-аста маст бўлар эркак.

Аста-аста зулфга оқ инар,
Аста-аста ёқалари ҳўл.
Аёл юзи тонгдай оқарар,
Яноғида музлаб қолмиш сел.

Аста-аста эснайди юрак,
Аста-аста зўраяр шамол.
Изоҳлолмас, жим юрар эркак,
Аста-аста бахтсиздир аёл.

Аста-аста…

* * *

Шу ёмғирлар кеча ёғса бўлмасмиди,
Интиқ йўлнинг ҳалқоблари тўлмасмиди?
Мен соғинчнинг кўзларини шеърга солдим,
Шу шеърларни ўзинг айтсанг бўлмасмиди?

Ким эди у, қўлин силкиб чорлаётган,
Номозшомда девор оша бўйлаётган,
Юрагимни қўлга ўргатиб хўрлаётган,
Азобларни Парвардигор билмасмиди?

Хушхабарлар ўз вақтида келганида,
Умрим — қадаҳ, маромида тўлганида,
Бу саволлар ўз вақтида келганида,
Манзуражон, ўғилгинанг ўлмасмиди?

Баҳорларим баҳорини сарғайтирган,
Ташрифларим кўзларини қабартирган,
Ўз юзини шапалоқдан қизартирган,
Шул чеҳралар қувончдан бир кулмасмиди?

Кечаларни шалоплатиб кечиб ўтдим,
Гўдакларнинг тушларидан учиб ўтдим,
Бор умримда бир нидодан қочиб ўтдим:
Бундай бўлса, кейин ундай бўлмасмиди?

Худойимнинг иши тугаб қолмасмиди,
Шу ёмғирлар кеча ёғса бўлмасмиди…

Shoir Shodmonqul Salomni 35 yoshi bilan
qutlaymiz.

Tug’ilgan kuni bilan tabriklayman, deb Shodmonqulni surishtirsam, Surxonga qaytdi, deyishdi. Qaerda bo’lmasin, omon bo’lsin, Yaratgan so’zini, o’zini asrasin.

Shodmonqul SALOM
SHE’RLAR

1980 yil 23 dekabrda Surxondaryo viloyati Qumqurg’on tumanida tugilgan. 2003 yilda Termiz Davlat universitetining kimyo fakul`tetini tamomlagan. “Turkiston”, “Chag’oniyon”, “O’zbekiston adabiyoti va san’ati ”gazetalari, “Saodat” jurnalida muxbir, bo’lim mudiri, “Kitob dunyosi” gazetasida bosh muharrir vazifalarida ishlagan. “Yurak iqlimi”, “Ko’ngil kitobi ”, “Borligini bilganlar” she`riy to’plamlari muallifi. Uning “Surxonda to’y”, “Sirli Do’rmon”, “Oltin zina”, “Ulkan bobo gurunglari” singari esselari ham bor.

KUTMOQ — YURAKLARDA TANGRI KAMOLI

Maylimi, kutganim, yitganim,
Boshlanib-boshlanmay bitganim,
Qachondir ruhimdan ketganim,
Yo’l bo’lib turaman, yurib kel,
Yurakka aylanu urib kel.

Maylimi, o’zimdan boshlangan,
Bir tutam to’zimdan ishlangan,
Ruhimning chohiga tashlangan,
Tush ko’rmay, anglab kel, sezib kel,
Ko’l bo’lib turaman, suzib kel.

Maylimi, kiprigi nayqamish,
Ko’zlari hijrondan kuylamish,
Tushunmay, anglamay yig’lamish,
Faryod qil, dunyoni buzib kel,
Va yangi bir dunyo tuzib kel.

Ozod et jonimni burovdan,
Og’riqlar tilagan birovdan,
Devorim suyab qol nurovdan,
Ko’k bo’lib turaman, uchib kel,
Quvgan men, sen mendan qochib kel.

Eshikdan qotildek besharpa,
Darchamdan o’g’ridek kir, asta,
Yotibdi joni yo’q, ruh xasta,
Sen unga sog’inchin olib kel,
Sog’inchning o’zi bo’lib, yelib kel.

Kunduzim — kimsasiz xiyobon,
Kechalar — to’xtagan bir davron,
Osmonim — yirtilgan soyabon,
Qo’yib yubor uni… Xudojon,
Dil kuydi — yomg’irday tomib kel,

Ochilib qolganman, ko’mib kel,
Ruxsat olib qo’ydim, faqat kel.
Ruxsat berib qo’ydim, faqat kel,
Faqat kel, faqat kel, faqat kel…

* * *

Oyning telba bo’lib to’lishini ko’r,
Kechaning borimni olishini ko’r.
Senga tavallolar etmoq istasam,
Jonimning bo’g’zimga kelishini ko’r.

Tikil, ko’z uzmagil uchgan yulduzdan,
G’aram-g’aram g’ussa yiqqan kunduzdan,
Kutganim shulmidi, SENdan va SIZdan
Asta-asta ko’ngil qolishini ko’r.

Qush bo’lsang, issiq yurt tomon o’tguvchi,
Bulutlar to’shiga yig’lab ketguvchi,
Qaytib chiqmaydigan oydek botguvchi,
Yurakning ham tili bo’lishini ko’r.

Bir boqsa, olamning gunohin to’kib,
Boqmasa, hajriga dunyolar cho’kib,
Qanoti ho’l qushday bag’rimni cho’qib,
Jonni tomchi-tomchi olishini ko’r.

Tovonlari yonib, yelkasi muzlab,
Ismin o’zi bilmas, bir yupanch izlab,
Gapirinib, qaytarib, o’ziga so’zlab,
Bu sirni hammaning bilishini ko’r.

Qulgumi, yig’imi — bo’g’zin to’ldirgan,
Qarab, chidab bo’lmas — dunyo yuz burgan.
Og’ir ingrog’idan o’zin sezdirgan,
Qorga botgan toshmi — bolishini ko’r.

Oyning behudaga to’lishini ko’r…

* * *

Asta-asta oqaradi tong,
Asta-asta bo’ylaydi quyosh.
Asta-asta soch yig’ar xayol,
Asta-asta ko’tarilar bosh.

Asta-asta tashlanar qadam,
Asta-asta boshlanar kurash.
Asta-asta xo’rsinar odam,
Asta-asta charchamish yashash.

Asta-asta siltanadi qo’l,
Asta-asta qatilar yurak.
Asta-asta uydan qochar yo’l,
Asta-asta mast bo’lar erkak.

Asta-asta zulfga oq inar,
Asta-asta yoqalari ho’l.
Ayol yuzi tongday oqarar,
Yanog’ida muzlab qolmish sel.

Asta-asta esnaydi yurak,
Asta-asta zo’rayar shamol.
Izohlolmas, jim yurar erkak,
Asta-asta baxtsizdir ayol.

Asta-asta…

* * *

Shu yomg’irlar kecha yog’sa bo’lmasmidi,
Intiq yo’lning halqoblari to’lmasmidi?
Men sog’inchning ko’zlarini she’rga soldim,
Shu she’rlarni o’zing aytsang bo’lmasmidi?

Kim edi u, qo’lin silkib chorlayotgan,
Nomozshomda devor osha bo’ylayotgan,
Yuragimni qo’lga o’rgatib xo’rlayotgan,
Azoblarni Parvardigor bilmasmidi?

Xushxabarlar o’z vaqtida kelganida,
Umrim — qadah, maromida to’lganida,
Bu savollar o’z vaqtida kelganida,
Manzurajon, o’g’ilginang o’lmasmidi?

Bahorlarim bahorini sarg’aytirgan,
Tashriflarim ko’zlarini qabartirgan,
O’z yuzini shapaloqdan qizartirgan,
Shul chehralar quvonchdan bir kulmasmidi?

Kechalarni shaloplatib kechib o’tdim,
Go’daklarning tushlaridan uchib o’tdim,
Bor umrimda bir nidodan qochib o’tdim:
Bunday bo’lsa, keyin unday bo’lmasmidi?

Xudoyimning ishi tugab qolmasmidi,
Shu yomg’irlar kecha yog’sa bo’lmasmidi…