21 март  —  атоқли ва ардоқли шоир Абдулла Орипов таваллуд топган кун

Абдулла ака, шубҳасиз, ХХ аср ўзбек адабиётининг бармоқ билан санарли номаяндаларидан биридир. Унинг шеъриятида Ойбекка хос нозик поэтик ташбеҳ, Чўлпонга хос ҳиссиёт, Ҳамид Олимжонга хос жўшқинлик, Ғофур Ғуломга хос донишмандлик уйғунлашиб, 60-йилларда ўзбек шеъриятини одам қалби билан баробарлашган поғонага кўтариб қўйди… Абдулла Орипов шеърлари миллатга дахлдор эди. Унда ўша даврнинг кечинмалари, дардлари, ҳиссиётлари ясатниб ётарди. Биз матбуотда ўқимаган кўнгил ва миллат ҳақиқатларинии бу шеърлардан ўқиб англардик (Назар Эшонқулнинг мақоласидан).

АБДУЛЛА ОРИПОВ
ЯНГИ ШЕЪРЛАР

ТУЙҒУ

Ҳайратланар кўзлар,
Ҳайратланар қалб,
Ўзи шундоқ бўлар ёшлик маҳали.
Лекин ҳайратингни қўймагин сарфлаб,
Улуғ мўъжизалар олдинда ҳали.

Ҳаётда дуч келар турфа вазият,
Кўзларинг ногаҳон ёшга тўлажак.
Уни ҳам майли сен бир нафас тўхтат,
Хурсанд чоғларингда керак бўлажак.

Бошқа бир туйғу ҳам мавжуддир бироқ,
У кетсин, дил деган тоза гулшандан.
Азизим, ғазабдан фориғ бўл тезроқ,
Руҳингни халос эт фақат ўшандан.

27.02.2015

АЙРИЛМА

Баҳра ол ҳаётнинг неъматларидан,
Яшаб юр, оламни ҳис қилиб, кўриб.
Ва лекин, пайт келиб, бунинг баридан
Айрилиб қолмагин тириклай туриб.

Таниш-билишлар-ку бордир тумонат,
Ким ҳам садоқатга бергай кафолат.
Ҳатто қасам ичган дўст ҳам омонат,
Айрилиб қолмагин тириклай туриб.

Қайдадир омадинг юлдузи имлар,
Парда бўладилар, лекин ҳар кимлар.
Бир кун ёдга тушар ўша ғанимлар,
Айрилиб қолмагин тириклай туриб.

Ҳар олган нафасинг ўзи ибодат,
Қалбингда яшайди пинҳон муҳаббат.
У – илҳом, у– ҳикмат, у – куч, у – қудрат,
Айрилиб қолмагин тириклай туриб.

Дунёда топганинг Ватандир танҳо,
Сенга халқинг ўзи суянч аввало.
Хокинг шу тупроққа бўлғусидир жо,
Айрилиб қолмагин тириклай туриб.

25.02.2015

КЎЗГУ

Бировларни камситиб, ерга уришдан олдин
Каттакон кўзгу қўйиб, ўзингга қараб олгин.
Зарга ўралган билан кесак ҳамиша кесак,
Чолдевор ўртасида кўмилган бир хум олтин.

24.02.2015

КЕЧУВ

Аллақайси замонлар
Ер юзин босиб тўфон,
Неча-неча элларни
Қутуриб тўлқин ютган.
Ва ниҳоят ваҳший сув
Оқиб ўзани томон,
Омон қолган элатлар
Дарёдан кечиб ўтган.

Кечувларнинг номи бор,
Ким кўйганин билмайман.
Ҳар ҳолда баҳо мавжуд
Ҳар бирига муносиб.
Рост деган кечув бўлган,
Бунга шубҳа қилмайман,
Аллоҳ раҳмидан асло
Қолмаган у бенасиб..

Ёлғон деб аталгандир
Иккинчи кечув номи,
Унда бандалар нуқул
Ўтриклар тўқишгандир.
Иблис йўлдан оздириб,
Йўқолиб интизоми,
Аввал мен ўтаман деб,
Бир-бирин нуқишгандир.

Қайси кечувдан ўтдик?
Ҳеч кимнинг ёдида йўқ.
Билганим шу, шоирим,
Биз битта қайиқдамиз.
Мақтов албатта ёқар,
Ёлғондан ҳам кўнгил тўқ,
Фақатгина рост гапдан
Озгина ҳайиқамиз.

16.02.2015

СУЙМАСА ХУДОЙИМ

Суймаса Худойим ўз ишин билгай,
Тилинган жойингни қайтадан тилгай.
Айрилган бўлсанг гар кўздан, қулоқдан,
Сўқир билан карни рўпара қилгай.

15.02.2015

БАЗЗОЗ

Баззоз газламасин сотиб турарди,
Бироқ ўтмас эди бир ўрам мато.
Баъзан елкасига ташлаб кўрарди,
Ҳеч ким олмас эди ўшани аммо.

Ундан яктак тикди охири баззоз,
Маъқул деб матонинг шунақасини.
Энди қутлар эди одамлар боз-боз,
Кўрмаганмиз, дерди бунақасини.

09.02.2015 йил.

ВАФО

“Менга вафо қимагач санам
Хотинларга ҳурматим нечун?”
Шу байтларни ёзаётган дам,
Осонмиди Лермонтов учун.

Энди мисга айланган олтин,
Вафо сўзин англашар аранг.
Лермонтовни айблашдан олдин,
Ҳаётга ҳам қайрилиб қаранг.

08.02.2015 йил.

ЎЙЛАРИМ

Қадимда чинакам овчи-ю саёҳатчиларда ажойиб бир одат бўлган экан. Улар ўрмонними, тоғними тарк этганларида ўзлари паноҳ топган ғор ёки унгурда чақмоқ тош ҳамда бир оз туз қолдириб кетарканлар. Токи бу жойга кейинчалик йўли тушган одам улардан фойдалансин. Шеърларимиз ҳам келгувси авлод учун ўша чақмоқ тош-у, бир чимдим туз қадар зарур бўлармикан?! Мана шу жиҳат мени кўп ўйлатади…

ОҚ ОТ

Навоий «Хамса»ни тугатди ёзиб,
Қутлашга йиғилди аркони давлат.
Байқаро айрича ҳурмат кўргазиб,
Оқ отин минишга айлади даъват.

Лекин узр деди шоири даврон,
Балки бу ҳолни у кибр деб билди.
Шунда секингина лутф этди Султон:
– Буни отнинг ўзи илтимос қилди…

ШИФОКОР

Укам Анварга

Шифокор бўлишни хоҳладинг яккаш,
Бошқа касбу кордан тамом кечгансан.
«Худо урсин» деган каломга ўхшаш,
Гиппократ номига қасам ичгансан.

Араб шайхими у, подачими ё,
Сенинг қабулингда оддий бир бемор.
Қонун қувлаб юрган ўғрини ҳатто,
Даволашинг шартдир, чунки ваъданг бор.

Сени шогирдидек яратгандир Раб,
Ҳаётинг инсонга бахшида буткул.
Азиз одам учун турсанг ҳам йиғлаб,
Ёвуз бемордан ҳам узолмайсан қўл.

Ҳар қандай мушкулнинг топилар кори,
Ҳаво бор беморинг ётган хонада.
Фақат меҳр деган ноёб бир дори,
Учрамас ҳеч қандай дорихонада.

Дейман, бари сенда эрур мужассам,
Халатинг сингари хизматинг ҳам соф.
Гиппократга қанча ичмагин қасам,
Қалбингдан кетмасин Шафқат ва Инсоф.

6.02.2015

МАШРАБ

Энагаси алла айтар Машрабга боз-боз,
– Катта бўлсанг Хон бўласан, аллаё алла.
Ўша заҳот эшитилар бешикдан овоз:
– Алдаё алда!

ЯХШИЛИК

Ўкинмагин, қартайиб, қариб
Қолдим дема буткул орқада.
Бир кун сенга берар қайтариб,
Ҳаққинг бўлса олақарғада.

Яхшилигим кетди, деб бекор,
Афсус чекмас ҳақиқий эрлар.
Бировидан қайтмаса зинҳор
Бошқасидан қайтади дерлар.

03.02.2015

ЎЗБЕКЧИЛИК

Ҳаёт ночорликни бўйнингга илди,
Тўйда ўртакаш ҳам бу ҳолни билди.
Ўтишингдан қўрқиб давра тўрига
Жойингиз пастда, деб ишора қилди.

16.03.2015

ТАРБИЯЧИ

Қавмимни қанчалик зукко деб билмай
Афсус, кўп учратдим савиясизни.
Гапинг тузсиз десанг, ҳеч парво қилмай,
Олдингга келтириб қўяди тузни.

Фалончини арслон десангиз агар,
Қайтадан сўрайди: — ҳайвонми, дея.
Ўзини шу ҳолда ақлли санар,
Минглаб соддаларга берар тарбия.

16.03.2015 Тошкент, Дўрмон

ҚИШЛОҚ ЗИЁЛИЛАРИ
(Эсдаликлардан)

Сиздан неча нафар қолди, билмадим,
Орадан ўтди-ку эллик-олтмиш йил.
Сизга эҳтиромим канда қилмадим,
Асло узилмади Сиздан бу кўнгил.

Бирингиз фельдшерсиз — ўртача дўхтир,
Бирингиз муаллим — галстук таққан.
Сизда армон деган сўз ўзи йўқдир,
Сиз — нурли уфққа энтикиб боққан.

Намуна бўлдингиз қишлоққа, элга,
Ўрисча сўзни ҳам қотирардингиз.
Риоя айлашиб адабий тилга
“Жуда”ни “йуда” деб гапирардингиз.

Ўзни нимагадир айлаб сафарбар,
Ҳаёлий душманга қирон солгансиз.
Ўқ ебди, дейишса, қайдадир аскар,
Сиз ҳам бошингизни бойлаб олгансиз.

Сиз дўхтир бўлгансиз, билмасдан асли
Қаерда жойлашган ўпка ё юрак.
Беморга бергансиз таскин-тасалли,
Ҳар хил дори-дармон шарт эмас демак.

Муаллим бўлгансиз, битта костюмни
Роса йигирма йил тепкилаб кийган.
Бирор шогирдингиз беш олган куни
Қалбингиз Наполеон фахрини туйган.

Сизни чулғаб олмиш ишонч мутлақо,
Буюк орзуларга тўлиққан мия.
Қоқ пўстак устида ёстиқсиз ҳатто
Уйқуга кетгансиз “Яшасин!” дея.

Сизни қадрларди эл-юрт бегумон,
Сиз ҳам халқ қадрига шаксиз етгансиз.
Лекин барчангиз ҳам ба ҳукми замон
Бири икки бўлмай ўтиб кетгансиз.

14.03.2015

ПОЕЗДДА

Қаршигами, Термизгами поезд юрар,
Икки аёл чой ҳўплашиб суҳбат қурар.
Бири дейди: – Минг шукурки, уйимиз бор,
Тарновлари оқ тунука, заб нақшинкор.

Униси дер: – Бизники ҳам жуда кўркам,
Бордир ҳатто ҳовлисининг девори ҳам.
Қаршигами, Термизгами поезд юрар,
Икки аёл чой ҳўплашиб суҳбат қурар.

06.03.2015

МОНОЛОГ

Мен узоқ даврлар қароқчи бўлдим,
Шу йўлда тобланди ақл ва юрак.
Ўзимдан ўтганин мен ўзим билдим,
Сен нега қароқчи бўлмоғинг керак?

Мен ёпиқ қўрғонда яшадим қўрқиб,
Нажот деворига тирмашдим узоқ.
Сен нега дунёга қарайсан ҳуркиб,
Нега сен бўлишинг керакдир қўрқоқ?

Қасамхўр дунёда кун кўрмоқ учун,
Айтмаган ёлғоним қолмади бирор.
Сен-чи, ҳийлакорлик қиласан нечун,
Сенга ўтрик айтиш нимага керак?

Дуч келган кимсага қилдим хушомад,
Оёғин яладим мушукдай ҳатто.
Эгилди бир замон тик бўлган қомат,
Бу ҳолни сенга ҳеч кўрмасман раво.

Энди сен боболар шавкатига боқ,
Актёрдек сохтакор шавқларга тўлма.
Мен ҳаёт қўлида бўлдим ўйинчоқ.
Бахтсиз яшаб ўтдим, сен бахтсиз бўлма.

13.03.2015

ШОИР

Шоир деганлари шаҳиддир – хунсиз,
Учинчи дунёдир – кундузсиз, тунсиз.
Бола каби кулар, бироқ кўзда ёш,
Бола каби йиғлар, ва лекин унсиз.

19.03.2015

КУНДАЛИК ГАПЛАР

Менга ташвишлардан йироқ юр, дейсан,
Чарчагансан, дейсан, шундайликча ҳам.
Фақат сен муттасил ғамимни ейсан,
Лекин ҳаёт бошқа, азизам, бекам.

Магар кирсанг бирор дорихонага,
Киссавур ургандай чиқасан бўм-бўш.
Ишонгин ҳозирги бу афсонага,
Нолимай, ақчангга қилгин хайр-хўш.

Ишхонанг эшигин бесўроқ албат
Кимдир очиб кирар салобат билан.
Ҳеч бир муросага қилолмас тоқат,
Даҳоман, дейди у важоҳат билан.

Уйингга қайтасан, набиралар шод,
Бобом келдилар, деб солади чуввос.
Сен учун ўша дам бошланар ҳаёт,
Тоза ва мусаффо хаёлингга мос.

Гўё ўзанига тушгандай дарё,
Гўёки йўқ энди ҳеч кимдан гинанг.
Чой келар, шопириб қарайсан, оббо,
Дамлашни билмабди кичкинтойгинанг.

18.03.2015

ТАСКИН

Юрагинг сиқилса,
Дилинг бўлса ғаш,
Турфа давраларни йиғиштир барин.
Яхшиси, дарахтлар билан суҳбатлаш,
Баҳам кўр ям-яшил хотираларин.

Юрагинг сиқилса,
Қийнаса ўйлар,
Юзни бур дарёнинг мавжлари томон.
Тиниқ чашмалардан сўйлайди улар,
Бундоқ суҳбатдошни топмоғинг гумон.

Юрагинг сиқилса,
Тор келса дунё,
Эрка шамолларнинг этагин тутгин.
Улар кўпни кўрган сайёҳдир гўё,
Улардан энг ажиб эртаклар кутгин.

Юрагинг сиқилса,
Тиқилса нафас,
Сен борлиқ қўйнига олиб кетгин бош.
Балки ўзга дийдор энди шарт эмас,
Балки керакмасдир бошқа суҳбатдош.

  Abdulla aka, shubhasiz, XX asr o’zbek adabiyotining barmoq bilan sanarli nomayandalaridan biridir. Uning she’riyatida Oybekka xos nozik poetik tashbeh, Cho’lponga xos hissiyot, Hamid Olimjonga xos jo’shqinlik, G’ofur G’ulomga xos donishmandlik uyg’unlashib, 60-yillarda o’zbek she’riyatini odam qalbi bilan barobarlashgan pog’onaga ko’tarib qo’ydi… Abdulla Oripov she’rlari millatga daxldor edi. Unda o’sha davrning kechinmalari, dardlari, hissiyotlari yasatnib yotardi. Biz matbuotda o’qimagan ko’ngil va millat haqiqatlarinii bu she’rlardan o’qib anglardik (Nazar Eshonqulning maqolasidan).

ABDULLA ORIPOV
YANGI SHE’RLAR

TUYG’U

Hayratlanar ko’zlar,
Hayratlanar qalb,
O’zi shundoq bo’lar yoshlik mahali.
Lekin hayratingni qo’ymagin sarflab,
Ulug’ mo»jizalar oldinda hali.

Hayotda duch kelar turfa vaziyat,
Ko’zlaring nogahon yoshga to’lajak.
Uni ham mayli sen bir nafas to’xtat,
Xursand chog’laringda kerak bo’lajak.

Boshqa bir tuyg’u ham mavjuddir biroq,
U ketsin, dil degan toza gulshandan.
Azizim, g’azabdan forig’ bo’l tezroq,
Ruhingni xalos et faqat o’shandan.

27.02.2015

AYRILMA

Bahra ol hayotning ne’matlaridan,
Yashab yur, olamni his qilib, ko’rib.
Va lekin, payt kelib, buning baridan
Ayrilib qolmagin tiriklay turib.

Tanish-bilishlar-ku bordir tumonat,
Kim ham sadoqatga bergay kafolat.
Hatto qasam ichgan do’st ham omonat,
Ayrilib qolmagin tiriklay turib.

Qaydadir omading yulduzi imlar,
Parda bo’ladilar, lekin har kimlar.
Bir kun yodga tushar o’sha g’animlar,
Ayrilib qolmagin tiriklay turib.

Har olgan nafasing o’zi ibodat,
Qalbingda yashaydi pinhon muhabbat.
U – ilhom, u– hikmat, u – kuch, u – qudrat,
Ayrilib qolmagin tiriklay turib.

Dunyoda topganing Vatandir tanho,
Senga xalqing o’zi suyanch avvalo.
Xoking shu tuproqqa bo’lg’usidir jo,
Ayrilib qolmagin tiriklay turib.

25.02.2015

KO’ZGU

Birovlarni kamsitib, yerga urishdan oldin
Kattakon ko’zgu qo’yib, o’zingga qarab olgin.
Zarga o’ralgan bilan kesak hamisha kesak,
Choldevor o’rtasida ko’milgan bir xum oltin.

24.02.2015

KECHUV

Allaqaysi zamonlar
Yer yuzin bosib to’fon,
Necha-necha ellarni
Quturib to’lqin yutgan.
Va nihoyat vahshiy suv
Oqib o’zani tomon,
Omon qolgan elatlar
Daryodan kechib o’tgan.

Kechuvlarning nomi bor,
Kim ko’yganin bilmayman.
Har holda baho mavjud
Har biriga munosib.
Rost degan kechuv bo’lgan,
Bunga shubha qilmayman,
Alloh rahmidan aslo
Qolmagan u benasib..

Yolg’on deb atalgandir
Ikkinchi kechuv nomi,
Unda bandalar nuqul
O’triklar to’qishgandir.
Iblis yo’ldan ozdirib,
Yo’qolib intizomi,
Avval men o’taman deb,
Bir-birin nuqishgandir.

Qaysi kechuvdan o’tdik?
Hech kimning yodida yo’q.
Bilganim shu, shoirim,
Biz bitta qayiqdamiz.
Maqtov albatta yoqar,
Yolg’ondan ham ko’ngil to’q,
Faqatgina rost gapdan
Ozgina hayiqamiz.

16.02.2015

SUYMASA XUDOYIM

Suymasa Xudoyim o’z ishin bilgay,
Tilingan joyingni qaytadan tilgay.
Ayrilgan bo’lsang gar ko’zdan, quloqdan,
So’qir bilan karni ro’para qilgay.

15.02.2015

BAZZOZ

Bazzoz gazlamasin sotib turardi,
Biroq o’tmas edi bir o’ram mato.
Ba’zan yelkasiga tashlab ko’rardi,
Hech kim olmas edi o’shani ammo.

Undan yaktak tikdi oxiri bazzoz,
Ma’qul deb matoning shunaqasini.
Endi qutlar edi odamlar boz-boz,
Ko’rmaganmiz, derdi bunaqasini.

09.02.2015 yil.

VAFO

“Menga vafo qimagach sanam
Xotinlarga hurmatim nechun?”
Shu baytlarni yozayotgan dam,
Osonmidi Lermontov uchun.

Endi misga aylangan oltin,
Vafo so’zin anglashar arang.
Lermontovni ayblashdan oldin,
Hayotga ham qayrilib qarang.

08.02.2015 yil.

O’YLARIM

Qadimda chinakam ovchi-yu sayohatchilarda ajoyib bir odat bo’lgan ekan. Ular o’rmonnimi, tog’nimi tark
etganlarida o’zlari panoh topgan g’or yoki ungurda chaqmoq tosh hamda bir oz tuz qoldirib ketarkanlar. Toki bu joyga keyinchalik yo’li tushgan odam ulardan
foydalansin. She’rlarimiz ham kelguvsi avlod uchun o’sha chaqmoq tosh-u, bir chimdim tuz qadar zarur bo’larmikan?! Mana shu jihat meni ko’p o’ylatadi…

OQ OT

Navoiy «Xamsa»ni tugatdi yozib,
Qutlashga yig’ildi arkoni davlat.
Bayqaro ayricha hurmat ko’rgazib,
Oq otin minishga ayladi da’vat.

Lekin uzr dedi shoiri davron,
Balki bu holni u kibr deb bildi.
Shunda sekingina lutf etdi Sulton:
– Buni otning o’zi iltimos qildi…

SHIFOKOR

Ukam Anvarga

Shifokor bo’lishni xohlading yakkash,
Boshqa kasbu kordan tamom kechgansan.
«Xudo ursin» degan kalomga o’xshash,
Gippokrat nomiga qasam ichgansan.

Arab shayximi u, podachimi yo,
Sening qabulingda oddiy bir bemor.
Qonun quvlab yurgan o’g’rini hatto,
Davolashing shartdir, chunki va’dang bor.

Seni shogirdidek yaratgandir Rab,
Hayoting insonga baxshida butkul.
Aziz odam uchun tursang ham yig’lab,
Yovuz bemordan ham uzolmaysan qo’l.

Har qanday mushkulning topilar kori,
Havo bor bemoring yotgan xonada.
Faqat mehr degan noyob bir dori,
Uchramas hech qanday dorixonada.

Deyman, bari senda erur mujassam,
Xalating singari xizmating ham sof.
Gippokratga qancha ichmagin qasam,
Qalbingdan ketmasin Shafqat va Insof.

6.02.2015

MASHRAB

Enagasi alla aytar Mashrabga boz-boz,
– Katta bo’lsang Xon bo’lasan, allayo alla.
O’sha zahot eshitilar beshikdan ovoz:
– Aldayo alda!

YAXSHILIK

O’kinmagin, qartayib, qarib
Qoldim dema butkul orqada.
Bir kun senga berar qaytarib,
Haqqing bo’lsa olaqarg’ada.

Yaxshiligim ketdi, deb bekor,
Afsus chekmas haqiqiy erlar.
Birovidan qaytmasa zinhor
Boshqasidan qaytadi derlar.

03.02.2015

O’ZBEKCHILIK

Hayot nochorlikni bo’yningga ildi,
To’yda o’rtakash ham bu holni bildi.
O’tishingdan qo’rqib davra to’riga
Joyingiz pastda, deb ishora qildi.

16.03.2015

TARBIYACHI

Qavmimni qanchalik zukko deb bilmay
Afsus, ko’p uchratdim saviyasizni.
Gaping tuzsiz desang, hech parvo qilmay,
Oldingga keltirib qo’yadi tuzni.

Falonchini arslon desangiz agar,
Qaytadan so’raydi: — hayvonmi, deya.
O’zini shu holda aqlli sanar,
Minglab soddalarga berar tarbiya.

16.03.2015 Toshkent, Do’rmon

QISHLOQ ZIYOLILARI
(Esdaliklardan)

Sizdan necha nafar qoldi, bilmadim,
Oradan o’tdi-ku ellik-oltmish yil.
Sizga ehtiromim kanda qilmadim,
Aslo uzilmadi Sizdan bu ko’ngil.

Biringiz fel`dshersiz — o’rtacha do’xtir,
Biringiz muallim — galstuk taqqan.
Sizda armon degan so’z o’zi yo’qdir,
Siz — nurli ufqqa entikib boqqan.

Namuna bo’ldingiz qishloqqa, elga,
O’rischa so’zni ham qotirardingiz.
Rioya aylashib adabiy tilga
“Juda”ni “yuda” deb gapirardingiz.

O’zni nimagadir aylab safarbar,
Hayoliy dushmanga qiron solgansiz.
O’q yebdi, deyishsa, qaydadir askar,
Siz ham boshingizni boylab olgansiz.

Siz do’xtir bo’lgansiz, bilmasdan asli
Qaerda joylashgan o’pka yo yurak.
Bemorga bergansiz taskin-tasalli,
Har xil dori-darmon shart emas demak.

Muallim bo’lgansiz, bitta kostyumni
Rosa yigirma yil tepkilab kiygan.
Biror shogirdingiz besh olgan kuni
Qalbingiz Napoleon faxrini tuygan.

Sizni chulg’ab olmish ishonch mutlaqo,
Buyuk orzularga to’liqqan miya.
Qoq po’stak ustida yostiqsiz hatto
Uyquga ketgansiz “Yashasin!” deya.

Sizni qadrlardi el-yurt begumon,
Siz ham xalq qadriga shaksiz yetgansiz.
Lekin barchangiz ham ba hukmi zamon
Biri ikki bo’lmay o’tib ketgansiz.

14.03.2015

POEZDDA

Qarshigami, Termizgami poezd yurar,
Ikki ayol choy ho’plashib suhbat qurar.
Biri deydi: – Ming shukurki, uyimiz bor,
Tarnovlari oq tunuka, zab naqshinkor.

Unisi der: – Bizniki ham juda ko’rkam,
Bordir hatto hovlisining devori ham.
Qarshigami, Termizgami poezd yurar,
Ikki ayol choy ho’plashib suhbat qurar.

06.03.2015

MONOLOG

Men uzoq davrlar qaroqchi bo’ldim,
Shu yo’lda toblandi aql va yurak.
O’zimdan o’tganin men o’zim bildim,
Sen nega qaroqchi bo’lmog’ing kerak?

Men yopiq qo’rg’onda yashadim qo’rqib,
Najot devoriga tirmashdim uzoq.
Sen nega dunyoga qaraysan hurkib,
Nega sen bo’lishing kerakdir qo’rqoq?

Qasamxo’r dunyoda kun ko’rmoq uchun,
Aytmagan yolg’onim qolmadi biror.
Sen-chi, hiylakorlik qilasan nechun,
Senga o’trik aytish nimaga kerak?

Duch kelgan kimsaga qildim xushomad,
Oyog’in yaladim mushukday hatto.
Egildi bir zamon tik bo’lgan qomat,
Bu holni senga hech ko’rmasman ravo.

Endi sen bobolar shavkatiga boq,
Aktyordek soxtakor shavqlarga to’lma.
Men hayot qo’lida bo’ldim o’yinchoq.
Baxtsiz yashab o’tdim, sen baxtsiz bo’lma.

13.03.2015

SHOIR

Shoir deganlari shahiddir – xunsiz,
Uchinchi dunyodir – kunduzsiz, tunsiz.
Bola kabi kular, biroq ko’zda yosh,
Bola kabi yig’lar, va lekin unsiz.

19.03.2015

KUNDALIK GAPLAR

Menga tashvishlardan yiroq yur, deysan,
Charchagansan, deysan, shundaylikcha ham.
Faqat sen muttasil g’amimni yeysan,
Lekin hayot boshqa, azizam, bekam.

Magar kirsang biror dorixonaga,
Kissavur urganday chiqasan bo’m-bo’sh.
Ishongin hozirgi bu afsonaga,
Nolimay, aqchangga qilgin xayr-xo’sh.

Ishxonang eshigin beso’roq albat
Kimdir ochib kirar salobat bilan.
Hech bir murosaga qilolmas toqat,
Dahoman, deydi u vajohat bilan.

Uyingga qaytasan, nabiralar shod,
Bobom keldilar, deb soladi chuvvos.
Sen uchun o’sha dam boshlanar hayot,
Toza va musaffo xayolingga mos.

Go’yo o’zaniga tushganday daryo,
Go’yoki yo’q endi hech kimdan ginang.
Choy kelar, shopirib qaraysan, obbo,
Damlashni bilmabdi kichkintoyginang.

18.03.2015

TASKIN

Yuraging siqilsa,
Diling bo’lsa g’ash,
Turfa davralarni yig’ishtir barin.
Yaxshisi, daraxtlar bilan suhbatlash,
Baham ko’r yam-yashil xotiralarin.

Yuraging siqilsa,
Qiynasa o’ylar,
Yuzni bur daryoning mavjlari tomon.
Tiniq chashmalardan so’ylaydi ular,
Bundoq suhbatdoshni topmog’ing gumon.

Yuraging siqilsa,
Tor kelsa dunyo,
Erka shamollarning etagin tutgin.
Ular ko’pni ko’rgan sayyohdir go’yo,
Ulardan eng ajib ertaklar kutgin.

Yuraging siqilsa,
Tiqilsa nafas,
Sen borliq qo’yniga olib ketgin bosh.
Balki o’zga diydor endi shart emas,
Balki kerakmasdir boshqa suhbatdosh.