27 сентабр — Устоз Рауф Парфи таваллудининг 80 йиллиги
Рауф Парфи шеърда мўъжиза яратиш, сўзларни ўйнатиш санъатини пухта эгаллаган эди. Мазкур хортиралар – дил сўзларини ёзиш жараёнида шоирнинг қўлимда қолган “Тасвир”, “Қайтиш”, “Сабр дарахти”, “Тавба”, “Сўнгги видо” тўпламларини қайта-қайта ўқир эканман, юқоридаги хулосага чин дилдан иқрор бўлдим. Ва илгари сезмаганим яна бир ҳолатни ҳам пайқаб қолдим. Шоир кўпгина мувашшаҳлар ёзган экан…(Ортиқбой Абдуллаев мақоласидан) Davomini o'qish
Бугун Алишер Навоий номидаги Тошкент Давлат Ўзбек тили ва адабиёти университетиида Ўзбекистон халқ шоири Рауф Парфи таваллудининг 80 йиллигига бағишланган анжуман бўлиб ўтди. 
У шундай бир муҳташам шеърий боғ яратдики, бу боғнинг бутун бир нафосатини, сир-синоатини туйқусдан англаш, баҳо бериш ҳамда унга муносиб талқинларни юзага чиқариш жуда қийин… 
Қашқадарёлик олима синглим, муаллима синглим Хуршида Атоуллоҳ ўқувчилари билан Абдулҳамид Чўлпоннинг «Гўзал Туркистон» шеърини куйлашди. «Гўзал Туркистон санга на бўлди?» Бу нидо нафақат ўша олис йилларда, бугун ҳам бизга берилган саволдир. 
Сен тирмизак, Болта қоровулнинг қўллари қайроқтошдай қаттиқ ва ғўрашалигини қаердан биласан, дейсизми? Биламан-да! Чунки қаршимиздан чиқиб қолгудай бўлса, биз болалар тирра қочадиган, сингалаб тикилса, болалар у ёқда турсин, катта кишиларнинг ҳам дамини ичига тушириб юборадиган ўша ёввойи одамнинг чанггалига тушиб омон чиққан “қаҳрамон бола” мен бўламан. 
Менинг курсдошим, таниқли журналист ва ёзувчи бўлмиш Рустам Худойқуловнинг атоқли адиб Ўткир Ҳошимовга бағишланган эссесини ва курсдошимнинг ҳаёт йўли ҳақида ҳикоя қилувчи «Умр дафтари» телекўрсатувини тақдим этаман. 
Унинг юраги Туркистон эди, унинг қайғуси Туркистон эди, унинг боласию маъшуқаси Онаси Туркистон эди. Оламга ҳам “Туркистон” деб, унинг учун ҳар нарсадан азиз ва муқаддас бўлган шу кўҳна тупроқ кўзи билан боқди, Туркистон сари дарё бўлиб оқди… 