«Жануб қуёши тафтида улғайганлар» туркумидан шоир, публицист Сирожиддин Иброҳим шеърларини тақдим этамиз. Шоир Исроил Шомиров ёзганидек, «Сирожиддиннинг унларига қулоқ тутинг. Айтимларида дунёларга сиғмайдиган дард бор. Жуссаси кичик бўлгани билан у кўнгли кенг, фикрати тоза шоир…»

Сирожиддин ИБРОҲИМ
ШEЪРЛАР

Сирожиддин Иброҳим 1993-йил 23-октябрда Сурхондарё вилоятида таваллуд топган. Бугунги кунда «Сурхон ёшлари» газетасида фаолият юритади. Шеърлари ва мақолалари нашрларда,  шу жумладан, «Хуршид Даврон кутубхонаси’ саҳифаларида мунтазам эълон қилиб борилади.

СИЗ ЎҚИМАЙДИГАН ШЕЪР

Менинг ҳам кўзимга ёш келди лим-лим,
онам ҳам дилвайрон –
тортолмайди тиғ.
Энди балиқларни тозалайди ким,
уларнинг кўзлари…
о, эсингни йиғ!

Бу кўзлар…
бу кўзлар фақат кўчада
оч қолган болада бўлади.
Заррача иймони бўлган тўқ киши
бу кўзга бир боқса,
ўлади!

— Балиқларнинг кўзи…
— Кўзини қўйинг,
қорнингиз очган-ку,
туширинг паққос.
Йиғлайман:
— Сиз тўйинг,
фақат сиз тўйинг!
Сен эса эй дилим,
дорларингга ос!

Шоирмиз, деймиз-у…
жуда ожизмиз,
Ҳеч иш қилолмаймиз кўнгил тўлгани.
Шу дамда бор шеърий санъатни қўйиб,
Аламдан…
аламдан тўлиб ва тўйиб,
Юракдан йиғлашни билсак бўлгани!

* * *

Хотира чўғлари ловуллаганда
сўнгги томчи қонин садақа қилган
совуқларда қотган гадо муҳаббат
бу чўғга қўлини тоблаб исинди.
Хотира чўғлари милтиллаганда
видо нигоҳлари ғамгин термулиб,
менга соғинганинг айтиб берарди.
Хотира чўғлари буткул сўнганда
менинг ул чўғларга исинганим ҳам
хотирага айланган эди.

***

Манглайга эртаклар битилгани йўқ,
Кўрганинг туш каби олиб кетмас сув.
Кўнглинг кифтларига нигоҳ солса кўк,
Кўзларинг шеър тўкиб йиғлайди дув-дув.

Бош олиб қишлоққа кетиб қоласан,
Юрагинг даштларга бошлайди йўлинг.
Унутиб, ҳавога қулоч ёзади,
Кўксингни чангаллаб толиққан қўлинг.

Куз ҳоким оламга намхуш тун чўкар,
(Бу туннинг юраги момомдек қари.)
Шунда эшитилар жуда ҳам элас,
Чўпон бола чалган найнинг куйлари.

У гулхан ёқади, чалаверар най,
Ўтда исинаман, куйда куяман.
Тириклик, жоминг тут, бир қултум ичай,
Кейин ҳаммасига нуқта қўяман.

Хайр, чўпон бола, ёд эт, ёд этгум,
Мен – манзил ёдидан чиққан йўловчи.
Қайта кўришмоқлик бўлгайми насиб,
Қазо шафқатсиз ва қаттиқ эловчи…

Бу куз кўзёшларга ичикиб келган,
Бўғзим банди этган кўзёшлар лим-лим.
Яна юрагимга узана бошлар –
Озодликдан маҳрум қилинган қўлим.

***

Арзонга сотмайман туйғуларимни,
Қимматга ҳам асло сотмайман — аён.
Авайлаб яшайман қайғуларимни,
Сен мени тарк этиб кетгандан буён.

Тупроқ кўчалардан кетди севгимиз,
«Қол», деб айтолмадим, жовдираб кутдим.
Юзимга боқишиб қўйдилар ташхис,
Ичимни ҳаммадан пинҳона тутдим.

Давраларга кириб, бўлардим бахши,
Қайтгач, остонада қаршиларди ғам.
Наҳот, қолганидан кетгани яхши,
Дунёдан юраги минг ямоқ одам?!

Йўлга отланардим, асли ҳаётда
Армондан узунроқ йўл борми, қани?
Маҳкумман. Мен жимман.
Юрак фарёдда —
Ролин ўйнаяпман сабрдийдани.

“Janub quyoshi taftida ulg‘ayganlar” turkumidan shoir, publitsist Sirojiddin Ibrohim she’rlarini taqdim etamiz. Shoir Isroil Shomirov yozganidek, «Sirojiddinning unlariga quloq tuting. Aytimlarida dunyolarga sig‘maydigan dard bor. Jussasi kichik bo‘lgani bilan u ko‘ngli keng, fikrati toza shoir…»

Sirojiddin IBROHIM
SHE’RLAR

Sirojiddin Ibrohim 1993-yil 23-oktyabrda Surxondaryo viloyatida tavallud topgan. Bugungi kunda “Surxon yoshlari” gazetasida faoliyat yuritadi. She’rlari va maqolalari nashrlarda, shu jumladan, «Xurshid Davron kutubxonasi’ sahifalarida muntazam e’lon qilib boriladi.

SIZ O‘QIMAYDIGAN SHE’R

Mening ham ko‘zimga yosh keldi lim-lim,
onam ham dilvayron –
tortolmaydi tig‘.
Endi baliqlarni tozalaydi kim,
ularning ko‘zlari…
o, esingni yig‘!

Bu ko‘zlar…
bu ko‘zlar faqat ko‘chada
och qolgan bolada bo‘ladi.
Zarracha iymoni bo‘lgan to‘q kishi
bu ko‘zga bir boqsa,
o‘ladi!

— Baliqlarning ko‘zi…
— Ko‘zini qo‘ying,
qorningiz ochgan-ku,
tushiring paqqos.
Yig‘layman:
— Siz to‘ying,
faqat siz to‘ying!
Sen esa ey dilim,
dorlaringga os!

Shoirmiz, deymiz-u…
juda ojizmiz,
Hech ish qilolmaymiz ko‘ngil to‘lgani.
Shu damda bor she’riy san’atni qo‘yib,
Alamdan…
alamdan to‘lib va to‘yib,
Yurakdan yig‘lashni bilsak bo‘lgani!

* * *

Xotira cho‘g‘lari lovullaganda
so‘nggi tomchi qonin sadaqa qilgan
sovuqlarda qotgan gado muhabbat
bu cho‘g‘ga qo‘lini toblab isindi.
Xotira cho‘g‘lari miltillaganda
vido nigohlari g‘amgin termulib,
menga sog‘inganing aytib berardi.
Xotira cho‘g‘lari butkul so‘nganda
mening ul cho‘g‘larga isinganim ham
xotiraga aylangan edi.

***

Manglayga ertaklar bitilgani yo‘q,
Ko‘rganing tush kabi olib ketmas suv.
Ko‘ngling kiftlariga nigoh solsa ko‘k,
Ko‘zlaring she’r to‘kib yig‘laydi duv-duv.

Bosh olib qishloqqa ketib qolasan,
Yuraging dashtlarga boshlaydi yo‘ling.
Unutib, havoga quloch yozadi,
Ko‘ksingni changallab toliqqan qo‘ling.

Kuz hokim olamga namxush tun cho‘kar,
(Bu tunning yuragi momomdek qari.)
Shunda eshitilar juda ham elas,
Cho‘pon bola chalgan nayning kuylari.

U gulxan yoqadi, chalaverar nay,
O‘tda isinaman, kuyda kuyaman.
Tiriklik, joming tut, bir qultum ichay,
Keyin hammasiga nuqta qo‘yaman.

Xayr, cho‘pon bola, yod et, yod etgum,
Men – manzil yodidan chiqqan yo‘lovchi.
Qayta ko‘rishmoqlik bo‘lgaymi nasib,
Qazo shafqatsiz va qattiq elovchi…

Bu kuz ko‘zyoshlarga ichikib kelgan,
Bo‘g‘zim bandi etgan ko‘zyoshlar lim-lim.
Yana yuragimga uzana boshlar –
Ozodlikdan mahrum qilingan qo‘lim.

***

Arzonga sotmayman tuyg‘ularimni,
Qimmatga ham aslo sotmayman — ayon.
Avaylab yashayman qayg‘ularimni,
Sen meni tark etib ketgandan buyon.

Tuproq ko‘chalardan ketdi sevgimiz,
“Qol”, deb aytolmadim, jovdirab kutdim.
Yuzimga boqishib qo‘ydilar tashxis,
Ichimni hammadan pinhona tutdim.

Davralarga kirib, bo‘lardim baxshi,
Qaytgach, ostonada qarshilardi g‘am.
Nahot, qolganidan ketgani yaxshi,
Dunyodan yuragi ming yamoq odam?!

Yo‘lga otlanardim, asli hayotda
Armondan uzunroq yo‘l bormi, qani?
Mahkumman. Men jimman.
Yurak faryodda —
Rolin o‘ynayapman sabrdiydani.