27 март  — истеъдодли шоира Фароғат Камолова таваллуд топган кун

Фароғат Камолованинг ҳар бир сатрида она табиатга,ҳаётга бўлган самимий муҳаббат уфуриб туради, унинг шеърларидаги тиниқ туйғулар,некбин ҳаяжонлар, энг аввало, шоира юрагининг ҳамиша, ҳар қандай шароитда эзгулик ва меҳру муҳаббатга ҳамнафас яшаб ижод қилганидан дарак беради.

Бугун шоиранинг туғилган кунида унга сиҳат — саломатлик,янги асарлари билан китобхонларни мамнун этиш бахтини тилаймиз.

Фароғат Камол
БАҲОР ШЕЪРЛАРИ

Фароғат Камолова Жиззах туманидаги Мўлканлик қишлоғида туғилган. ТошДУнинг журналистика факультетини тамомлаган (1981). Дастлабки шеърий тўплами — «Осмон парчаси» (1982). Шундан кейин шоиранинг «Узоқ сафарлар», «Баргизуб» (1990), «Ҳолатлар китоби» (2000) ва бошқа шеърий тўпламлари нашр этилган.

ХОТИРА

Оппоқ танасини ташлаб кенгликка,
Унда мангуликдай ботиб ётар ой.
Енгил хўрсинишга ўхшар шабада,
Ястаниб ётибди мангу бир чирой.

Унда баҳор ҳам йўқ, куз ҳам бўлмайди,
Унда сарғаймайди ҳеч қачон боғлар.
Мангу бир оғриқда мангу инграйди
Нигоҳлар, нигоҳлар, нигоҳлар…

Унда мен ҳам йўқман, йўқдирсан сен ҳам,
Унда туйғумизга тўлган кечалар.
Биз ҳақда барчаси,
Биз ҳақда олам,
Аста номимизни айтар кўчалар…

ТОМЧИ

Баҳор, мен қиш бўйи сенинг йўлингга
Интизор боқдим.
Охир томчи-томчи, аста ва аста
Сени уйғотдим.

Узоқ йўлдан кейин, кутишлардан сўнг
Ўпдим заминни.
Илиқ бир нафасни «уҳ»ладим секин —
Уйғотдим сени.

* * *

Осмоннинг бир парчаси меникидир,
ўша ердан
менга атаб ёғилади қор,
ёғилар ёмғир.

Қуёшнинг бир парчаси мникидир,
қуёшдан тўкилар
юрагимга ҳовуч-ҳовуч нур.

Оламдаги қўшиқларнинг
шу биттаси меникидир…

Парча осмон, парча қуёш ва қўшиқдан
яралган, деб ўйлайман
мен ўзимни ҳам

* * *

Табиатда майин бир шивир,
Юз очмоқда нозик куртаклар.
Кезиб юрар қўшиқлар бунда,
Бу қўшиқлар мени сўроқлар.

Минг новдада минг ифор,минг ранг,
Келинчакдай сулувдир олам.
Ҳаяжонни севган юракни
Ҳаяжонлар сўроқлар бу дам.

Кўнгилларда ажиб бир сурур,
Диллар тинглар гўзал навони.
Биз куйлаган мусаффо қўшиқ
Сўроқлайди бугун дунёни.

* * *

Деразамда тонгнинг оппоқ нигоҳи,
Тебранади хаёл каби ўрикзор.
Менинг кўзларимга жимгина боқиб
Шундай ёнгинамда турибди баҳор.

Шамоллар йўлида ёмғирнинг ҳиди,
Зангор ўтлоқларга тўкилар ёмғир.
Менинг кўзларим ҳам ёмғирга тўлди,
Ўрикзор-чи, ҳамон тебранмоқдадир.

Баҳор хаёлларнинг бағрида сокин,
Баҳор хаёлларнинг бағрида гўзал.
Яна ҳам оқ бўлар тонгнингн нигоҳи
Баҳор хаёлларга айланган маҳал.

* * *

Хаёлимдек чексиздир осмон,
Хаёлимдек чексиздир замин.
Оралиқда яшар бир армон,
Яшар бетинч менинг юрагим.

Оқ булутлар ичра осуда
Ёлғиз бир қуш самода дайдир.
Шу қушчанинг тинч парвозида
Соғинчларим борга ўхшайди.

Кўкда вазмин булутлар сузар,
Ухлаб ётар самода оқ қор.
Ухлаб ётар мангулик сирлар,
Самоларда соғинчларим бор.

Фақат инжиқ жоним қасдида
Юлдузлар ҳам порлайдилар жим.
Юлдузларнинг шундай остида
Жилмаяди менинг Ватаним…

Хаёлимдек чексиздир осмон,
Хаёлимдек чексиздир замин.

НОДИРА ҒАЗАЛИГА МУХАММАС

Жисм аро жон хаста бўлди ёрсиз,
Ҳофизим этмас тараҳҳум, корсиз,
Зору афғон этгаймен жим, зорсиз,
Ёрнинг васли эмас озорсиз,
Гулшан ичра гул топилмас хорсиз.

Бир ишора бўлса ёхуд гарди по,
Кўзимда нури умид бўлмас адо,
Эшигинда бўлдиму мипг йнл гадо.
Ул париваш васлидан бўлдим жудо,
Роҳати дил қолмади дилдорсиз.

Менга эрмас, ўзгаларга кулди ул,
Шум рақибнинг олдида хор бу кўнгил,
Энди йиғлаб ювса кетмас доғи дил,
Оразин кўр, зулфидин бўлма малул,
Бу жаҳонда ганж йўқдир морсиз.

Неки андуҳ келди ул ғаддордин,
Куйдиму ком изладим шарордин,
Телба ошиқ қайтмас эрмиш дордин,
Ор қилмас таънаи ағёрдин,
Ошиқи содиқни дерлар орсиз.

Ёр, майли, энди ғайби роҳ ўлинг,
Жонда фитна ёткурур титроқ ўлинг,
Дил худога туҳфа этсин, жоҳ ўлинг,
Нодира аҳволидан огоҳ ўлинг,
Эй мусоҳибларки, қолмиш ёрсиз.

ОНАМГА

1

Юлдузлар йиғлабди тун бўйи, она,
Шабнам япроқларда жавдираб турар.
Соғинчини айтиб тонгга жимгина
Олис уфқларга бош урар йўллар.

Йўлларнинг бошида маъюс турибди
Узоқ болаликнинг масъум севинчи.
Эҳ, йўллардан келиб қийнайди мени
Аламдийда йиллар, йиллар Соғинчи.

2

Қайдадир олисда фиғон чекар най,
Масофалар жуда узун туюлар.
Шамоллар дайдийди ўзлигин билмай,
Кўзларимда мунис бир сиймо турар.

Қуршар хотиралар қуюни секин,
Қаерга бошлайди, ахир, қаерга?
Узоқлашиб кетар мендан бу қуюн,
Аста йиқилади таниш қабрга.

3

Сассиз урилади вақт шамоллари,
Кўзларимга сокин тунлар қуйилар.
Чорлайди ҳорҚин бир умид сингари
Олис уфқларга туташган йўллар.

Ва чорлар уфқда мени бир Соғинч,
Энтикиб бораман интиқ чорловдан.
Соғинчим сиз, она, Соғинчим билан
Олис уфқларда учрашамиз ҳам…

* * *

Мен ҳам ўтдим баҳор ўтган йўллардан,
Шабнам ичган топглар ўпди кўнглимни,
Балки кўп нарсани унутдим бу дам,
Ватан, унутмадим бирор йўлингни.

Бир-бировни излаб чиққан йўлчидек,
Йўлга чиққан эдик Бахт-ла иккимиз,
Балки ўтиб келдик ёнма-ён йўлдан,
Ватан, яшолмасман бирор кун сенсиз.

Денгизда дур йиққан чиғаноқ янглиғ,
Сенинг меҳринг билан юрагим тўлди.
Қуёш кетиб, қора кўринса борлиқ,
Ватан, ёруғлигим бўлиб туюлдинг.

Балки улгурмадим дўстларга ёқиб,
Қўлим ҳам бормади яна кўп ишга.
Кечикдим, эҳтимол, тириклик учун,
Ватан, кечикмадим сени севишга.

Мангулик осмони қораймас сира,
Онам, сўнг отамнинг руҳин учирдим,
Ватан, сенинг каби азиз хотира,
Боғларингда азиз излардан юрдим.

Мен ҳам ўтдим баҳор ўтган йўллардан,
Шабнам ичган тонглар ўпди кўнглимни.
Балки кўп нарсани унутдим бу дам,
Ватан, унутмадим бирор йўлингни.

Farog’at Kamolovaning har bir satrida ona tabiatga,hayotga bo’lgan samimiy muhabbat ufurib turadi, uning she’rlaridagi tiniq tuyg’ular,nekbin hayajonlar, eng avvalo, shoira yuragining hamisha, har qanday sharoitda ezgulik va mehru muhabbatga hamnafas yashab ijod qilganidan darak beradi.

Bugun shoiraning tug’ilgan kunida unga sihat — salomatlik,yangi asarlari bilan kitobxonlarni mamnun etish baxtini tilaymiz.

Farog’at Kamol
BAHOR SHE’RLARI

Farog’at Kamolova Jizzax tumanidagi Mo’lkanlik qishlog’ida tug’ilgan. ToshDUning jurnalistika fakultetini tamomlagan (1981). Dastlabki she’riy to’plami — «Osmon parchasi» (1982). Shundan keyin shoiraning «Uzoq safarlar», «Bargizub» (1990), «Holatlar kitobi» (2000) va boshqa she’riy to’plamlari nashr etilgan.

XOTIRA

Oppoq tanasini tashlab kenglikka,
Unda mangulikday botib yotar oy.
Yengil xo’rsinishga o’xshar shabada,
Yastanib yotibdi mangu bir chiroy.

Unda bahor ham yo’q, kuz ham bo’lmaydi,
Unda sarg’aymaydi hech qachon bog’lar.
Mangu bir og’riqda mangu ingraydi
Nigohlar, nigohlar, nigohlar…

Unda men ham yo’qman, yo’qdirsan sen ham,
Unda tuyg’umizga to’lgan kechalar.
Biz haqda barchasi,
Biz haqda olam,
Asta nomimizni aytar ko’chalar…

TOMCHI

Bahor, men qish bo’yi sening yo’lingga
Intizor boqdim.
Oxir tomchi-tomchi, asta va asta
Seni uyg’otdim.

Uzoq yo’ldan keyin, kutishlardan so’ng
O’pdim zaminni.
Iliq bir nafasni «uh»ladim sekin —
Uyg’otdim seni.

* * *

Osmonning bir parchasi menikidir,
o’sha yerdan
menga atab yog’iladi qor,
yog’ilar yomg’ir.

Quyoshning bir parchasi mnikidir,
quyoshdan to’kilar
yuragimga hovuch-hovuch nur.

Olamdagi qo’shiqlarning
shu bittasi menikidir…

Parcha osmon, parcha quyosh va qo’shiqdan
yaralgan, deb o’ylayman
men o’zimni ham

* * *

Tabiatda mayin bir shivir,
Yuz ochmoqda nozik kurtaklar.
Kezib yurar qo’shiqlar bunda,
Bu qo’shiqlar meni so’roqlar.

Ming novdada ming ifor,ming rang,
Kelinchakday suluvdir olam.
Hayajonni sevgan yurakni
Hayajonlar so’roqlar bu dam.

Ko’ngillarda ajib bir surur,
Dillar tinglar go’zal navoni.
Biz kuylagan musaffo qo’shiq
So’roqlaydi bugun dunyoni.

* * *

Derazamda tongning oppoq nigohi,
Tebranadi xayol kabi o’rikzor.
Mening ko’zlarimga jimgina boqib
Shunday yonginamda turibdi bahor.

Shamollar yo’lida yomg’irning hidi,
Zangor o’tloqlarga to’kilar yomg’ir.
Mening ko’zlarim ham yomg’irga to’ldi,
O’rikzor-chi, hamon tebranmoqdadir.

Bahor xayollarning bag’rida sokin,
Bahor xayollarning bag’rida go’zal.
Yana ham oq bo’lar tongningn nigohi
Bahor xayollarga aylangan mahal.

* * *

Xayolimdek cheksizdir osmon,
Xayolimdek cheksizdir zamin.
Oraliqda yashar bir armon,
Yashar betinch mening yuragim.

Oq bulutlar ichra osuda
Yolg’iz bir qush samoda daydir.
Shu qushchaning tinch parvozida
Sog’inchlarim borga o’xshaydi.

Ko’kda vazmin bulutlar suzar,
Uxlab yotar samoda oq qor.
Uxlab yotar mangulik sirlar,
Samolarda sog’inchlarim bor.

Faqat injiq jonim qasdida
Yulduzlar ham porlaydilar jim.
Yulduzlarning shunday ostida
Jilmayadi mening Vatanim…

Xayolimdek cheksizdir osmon,
Xayolimdek cheksizdir zamin.

NODIRA G’AZALIGA MUXAMMAS

Jism aro jon xasta bo’ldi yorsiz,
Hofizim etmas tarahhum, korsiz,
Zoru afg’on etgaymen jim, zorsiz,
Yorning vasli emas ozorsiz,
Gulshan ichra gul topilmas xorsiz.

Bir ishora bo’lsa yoxud gardi po,
Ko’zimda nuri umid bo’lmas ado,
Eshiginda bo’ldimu mipg ynl gado.
Ul parivash vaslidan bo’ldim judo,
Rohati dil qolmadi dildorsiz.

Menga ermas, o’zgalarga kuldi ul,
Shum raqibning oldida xor bu ko’ngil,
Endi yig’lab yuvsa ketmas dog’i dil,
Orazin ko’r, zulfidin bo’lma malul,
Bu jahonda ganj yo’qdir morsiz.

Neki anduh keldi ul g’addordin,
Kuydimu kom izladim sharordin,
Telba oshiq qaytmas ermish dordin,
Or qilmas ta’nai ag’yordin,
Oshiqi sodiqni derlar orsiz.

Yor, mayli, endi g’aybi roh o’ling,
Jonda fitna yotkurur titroq o’ling,
Dil xudoga tuhfa etsin, joh o’ling,
Nodira ahvolidan ogoh o’ling,
Ey musohiblarki, qolmish yorsiz.

ONAMGA

1

Yulduzlar yig’labdi tun bo’yi, ona,
Shabnam yaproqlarda javdirab turar.
Sog’inchini aytib tongga jimgina
Olis ufqlarga bosh urar yo’llar.

Yo’llarning boshida ma’yus turibdi
Uzoq bolalikning mas’um sevinchi.
Eh, yo’llardan kelib qiynaydi meni
Alamdiyda yillar, yillar Sog’inchi.

2

Qaydadir olisda fig’on chekar nay,
Masofalar juda uzun tuyular.
Shamollar daydiydi o’zligin bilmay,
Ko’zlarimda munis bir siymo turar.

Qurshar xotiralar quyuni sekin,
Qaerga boshlaydi, axir, qaerga?
Uzoqlashib ketar mendan bu quyun,
Asta yiqiladi tanish qabrga.

3

Sassiz uriladi vaqt shamollari,
Ko’zlarimga sokin tunlar quyilar.
Chorlaydi horQin bir umid singari
Olis ufqlarga tutashgan yo’llar.

Va chorlar ufqda meni bir Sog’inch,
Entikib boraman intiq chorlovdan.
Sog’inchim siz, ona, Sog’inchim bilan
Olis ufqlarda uchrashamiz ham…

* * *

Men ham o’tdim bahor o’tgan yo’llardan,
Shabnam ichgan topglar o’pdi ko’nglimni,
Balki ko’p narsani unutdim bu dam,
Vatan, unutmadim biror yo’lingni.

Bir-birovni izlab chiqqan yo’lchidek,
Yo’lga chiqqan edik Baxt-la ikkimiz,
Balki o’tib keldik yonma-yon yo’ldan,
Vatan, yasholmasman biror kun sensiz.

Dengizda dur yiqqan chig’anoq yanglig’,
Sening mehring bilan yuragim to’ldi.
Quyosh ketib, qora ko’rinsa borliq,
Vatan, yorug’ligim bo’lib tuyulding.

Balki ulgurmadim do’stlarga yoqib,
Qo’lim ham bormadi yana ko’p ishga.
Kechikdim, ehtimol, tiriklik uchun,
Vatan, kechikmadim seni sevishga.

Mangulik osmoni qoraymas sira,
Onam, so’ng otamning ruhin uchirdim,
Vatan, sening kabi aziz xotira,
Bog’laringda aziz izlardan yurdim.

Men ham o’tdim bahor o’tgan yo’llardan,
Shabnam ichgan tonglar o’pdi ko’nglimni.
Balki ko’p narsani unutdim bu dam,
Vatan, unutmadim biror yo’lingni.